Mò Méi

墨梅，杜甫的一首詩。詩中描述了作者寒冬時節(jié)在墨竹旁看到的梅花，表現(xiàn)出了作者對寂寞、清貧的生活的堅定樂觀和自強不息的精神。

墨竹深青，明月高懸。出門俯首，浩浩風(fēng)塵。我抬頭眺望，只見一片雪白。原來是梅花，正是寒冬時節(jié)。這時，我想起了寂寞，想起了清貧。但是，我并不感到沮喪，反而感到樂觀。因為我知道，即使是在這樣的環(huán)境中，我也可以繼續(xù)前行。

墨梅，墨竹旁的梅花，它雖然身處荒涼之地，但是它的美麗卻無法被掩蓋。這讓我想起了自己，即使我沒有足夠的財富和閑暇，但是我仍然可以通過自己的努力和堅持，讓自己變得更加美好。

墨梅，是一種生活的態(tài)度。它告訴我們，無論我們身處什么樣的環(huán)境，都應(yīng)該保持樂觀、自強不息的精神，這樣才能在生活中取得成功。

注釋：

墨竹：指黑色的竹子。

俯首：低頭。

浩浩：形容風(fēng)塵滾滾。

拼音注釋：

mò méi, dù fǔ de yī shǒu shī. shī zhōng miáo shùle zuòzhě hán dōng shí jié zài mòzhú páng kàn dào de méi huā, biǎo xiàn chūle zuòzhě duì jì mò, qīng pín de shēng huó de jiān dìng lè guān hé zì qiáng bù xī de jīng shén.

mò zhú shēn qīng, míng yuè gāo xuán. chū mén fǔ shǒu, hào hào fēng chén. wǒ tái tóu tiào wàng, zhǐ jiàn yī piàn xuě bái. yuán lái shì méi huā, zhèng shì hán dōng shí jié. zhè shí, wǒ xiǎng qǐle jì mò, xiǎng qǐle qīng pín. dàn shì, wǒ bìng bù gǎn dào jǔ suì, fǎn ér gǎn dào lè guān. yīn wèi wǒ zhī dào, jí shǐ shì zài zhèyàng de huán jìng zhōng, wǒ yě kě yǐ jì xù qián xíng.

mò méi, mò zhú páng de méi huā, tā suī rán shēn chǔ huāng liáng zhī dì, dàn shì tā de měi lì què wú fǎ bèi yǎn gài. zhè ràng wǒ xiǎng qǐle zì jǐ, jí shǐ wǒ méi yǒu zú gòu de cái fù hé xián xiá, dàn shì wǒ réng rán kě yǐ tōng guò zì jǐ de nǔ lì hé jiān chí, ràng zì jǐ biàn de gèng jiā měi hǎo.

mò méi, shì yī zhǒng shēng huó de tài dù. tā gàosù wǒ men, wú lùn wǒ men shēn chǔ shén me yàng de huán jìng, dōu yīng gāi bǎo chí lè guān, zì qiáng bù xī de jīng shén, zhè yàng cái néng zài shēng huó zhōng qǔ dé chéng gōng.